FLOATING | Trent Preszler

Foto: Jason Lindberg

Trent Preszler (44) dacht dat hij het leven had waarvan hij altijd had gedroomd - een belangrijke functie bij een wijnbedrijf en een huis op Long Island in New York – totdat hij werd teruggeroepen naar het leven dat hij jaren eerder achter zich had gelaten.

“Hallo Trent?” Twee woorden die me compleet laten bevriezen. Meer dan 14 jaar had ik mijn vader niet gesproken. Als hij nu belde, moest het wel met slecht nieuws zijn. “Ik hoop dat je dit jaar thuis wilt komen voor Thanksgiving”, hoort Trent zijn vader schoorvoetend vragen. Zoekend naar een excuus om maar niet te hoeven komen, komt Trent niet verder dan te zeggen “ik moet werken”. Iets waar hij nog geen seconde later spijt van krijgt, want hij wil niets liever dan dat de verstoorde relatie met zijn vader wordt hersteld. Zijn leven lang heeft hij gestreden om te kunnen voldoen aan de verwachtingen die zijn vader Leon - cowboy, rodeokampioen en Vietnam veteraan – van hem had. Als hij op de dag dat zijn zusje wordt begraven, aan zijn strenggelovige vader vertelt dat hij homo is, is het enige dat hij zegt: “we ain’t never gonna talk about that again”.
Trent verhuist naar New York waar hij een carrière in de wijnwereld opbouwt en trouwt met een man waarvan hij later weer zal scheiden. Stuk voor stuk belangrijke gebeurtenissen die hij zonder de aanwezigheid van zijn vader doormaakt. Met zijn moeder spreekt hij zo nu en dan telefonisch.

Trent besluit echter toch om op het verzoek van zijn vader in te gaan. En op een goede dag in 2014 stapt hij samen met zijn boxer-pup Caper in de auto en rijden ze in drie dagen terug naar Faith, zijn geboorteplaats die letterlijk in the middle of nowhere van South Dakota ligt. De eerste McDonalds Drive-through is pas 235 km verderop te vinden. Hij wil zijn bezoek korthouden, niet langer dan twee nachten en dan weer snel terug naar New York gaan. Op het wijnbedrijf staat een belangrijke lancering van een nieuwe wijn op stapel en zijn dagen zijn gevuld met meetings.
Eenmaal thuis verloopt de avond aan tafel moeizaam. Het gesprek blijft een beetje hangen bij small talk en de moeilijke onderwerpen worden vermeden. Uiteindelijk valt zijn vader voor de televisie in slaap.
De ochtend na Thanksgiving vindt Trent een briefje van zijn moeder op de keukentafel: “Took dad to the hospital, come when you get this” – Mom.
Trents hart valt op de grond. In het ziekenhuis blijkt dat de darmkanker die zeven jaar eerder bij zijn vader geconstateerd is, is teruggekomen. Wat volgt zijn diverse onderzoeken en het ziet ernaar uit dat zijn vader nog wel even in het ziekenhuis moet blijven. Zijn moeder oppert om een hotelkamer tegenover het ziekenhuis te nemen, maar Trent wil de ernst van de zaak nog niet inzien en zegt dat hij vanwege zijn werk écht terug moet naar New York. Hij belooft met kerst weer naar huis te komen. Zijn vader vraagt hem om eerst nog even langs huis te rijden om een kist op te halen die in de garage staat, en die hij voor Trent heeft bewaard. Tegen beter weten in zegt Trent dat hij de kist wel meeneemt als hij over een paar weken terugkomt. Het is de laatste keer dat hij zijn vader levend ziet.

Na de begrafenis vindt Trent in de garage de kist die zijn vader voor hem heeft bewaard. Het blijkt een oude aftandse gereedschapskist te zijn, gevuld met het gereedschap van zijn vader, die gouden handjes had en werkelijk alles kon maken. Trent is verbijsterd dat zijn vader hem dit familie-erfstuk nalaat. Hij heeft nog nooit een spijker in een muur geslagen en nog nooit iets met zijn handen gemaakt. Wat moet hij hiermee? Maar misschien was dat nu juist het punt dat zijn vader wilde maken….


Onwrikbaar rouwverslag
Zo begint in grote lijnen het boek ‘Little and often’ dat afgelopen zomer van de hand van Trent Preszler verscheen. Een onwrikbaar rouwverslag, waarin de Amerikaan laat zien hoe je met de helende kracht van creativiteit verzoening kunt bereiken. Hij schreef het boek als een memoires aan de lessen die hij leerde toen bij besloot om de nalatenschap van zijn vader te eren. Zonder enige kennis van zaken begon hij aan het bouwen van een kano. In zijn huis, op Long Island in New York. Terwijl Preszler zichzelf leerde hoe hij de gereedschappen van zijn vader moest gebruiken, werd hij geconfronteerd met onverwachte onthullingen over de geschiedenis van zijn vader en zijn eigen strijd om zelfrespect. Zo werd de kano het kanaal voor zijn verdriet, en de gereedschapskist het middel om zijn vader alsnog te leren kennen. Bovendien leren de slopende uitdagingen van het bouwproces hem wat het werken met je handen kan bieden: een ander levensperspectief en de middelen om het te veranderen.

Kleine stapjes
‘Little and Often’ is een ontroerend mooi verhaal waarin heel veel mensen stukjes van zichzelf zullen herkennen. De titel koos Trent omdat hij van zijn vader leerde hoe je met kleine stapjes, die je vaak moet zetten, grote dingen kunt bereiken, Het is ook een verhaal dat van Trent Preszler een internationale bekendheid maakte, met interviewverzoeken van de grootste magazines, kranten en televisiezenders van Noord-Amerika. Sinds het uitkomen van zijn boek zit hij aan tafel met diverse podcast hosts, telt zijn instagram (@preszlerwoodshop) inmiddels bijna 180.000 volgers, wordt hij benaderd door houtbewerkers wereldwijd en wordt er zelfs al voorzichtig gesproken over een verfilming van zijn boek. Dus nee, wij kunnen hem niet zelf spreken, laat zijn agent ons weten. Trent, die in het dagelijks leven nog altijd werkzaam is als CEO bij een van de bekendste wijnbedrijven van Amerika heeft uit zelfbescherming moeten zeggen dat er voorlopig geen ruimte meer is voor interviews. Wel kunnen we zijn boek ontvangen, dat ik bijna in één ruk uitlees. Het is ontroerend en beklemmend tegelijkertijd. Daarnaast heb ik het zelfs met een tikkie jaloezie gelezen. Met name voor het lef waarmee hij zijn hele huis leegschept, afscheid neemt van alles waar hij ooit waarde aan hechtte en status aan ontleende, op een slaapmat en slaapzak voor de nachten na, had ik diep respect. Dat je in staat bent om zoveel los te laten om je vervolgens volledig te kunnen wijden aan een nieuw project dat een heel nieuw leven in gang zet, vond ik superinspirerend. Ook de onbevangenheid waarmee hij te werk gaat en waartoe dat kan leiden, is echt een eye opener. Hoe heerlijk het is het om gewoon weer een beginner te zijn.

Foto links: Aaron Joseph | Foto rechts: Heather Sten

Zonder enige kennis van zaken begint hij aan een project waarvoor hij zichzelf amper een jaar de tijd gunt. De kano moet namelijk af zijn op de eerste sterfdag van zijn vader. Om zichzelf aan deze belofte te houden, kalkt hij in grote letters FLOATING op de muur van zijn voormalige huiskamer. Overdag werkt hij bij het wijnbedrijf, 's avonds en ’s nachts aan zijn kano. Al die maanden leeft hij als een soort kluizenaar, met alleen zijn hond Caper die hem in hele proces als zijn best buddy bijstaat. Vrienden houdt hij zo veel mogelijk buiten de deur.
Zijn kennis haalt hij uit een boek dat hij per toeval vindt in het houtbedrijf waar hij even moet wachten. “Op de koffietafel, tussen een stapel tijdschriften lag een paperback met de langste titel ooit”, vertelt hij: Buiding a Strip Canoe: Full-Sized Plans and Instructions for Eight Easy-to-Build, Field Tested Canoes, Second Edition, Revised & Expanded by Gil Gilpatrick. Het wordt zijn bijbel. Bijna gaat hij mét boek maar zonder hout naar huis. Hij komt erachter dat het houtbedrijf, dat hij op internet vond, helemaal niet aan particulieren levert. Ter plekke bedenkt hij zijn bedrijfsnaam, Preszler Woodshop, een naam die hij tot op de dag van vandaag hanteert. De weg van scratch af aan tot aan een kano die af is, en alles wat zich daartussen afspeelt, blijkt een metafoor te zijn voor alle successen en tragedies in het leven van Trent.

Foto: Trent Preszler

I. Love. You.
Na een jaar waarin mislukkingen, successen, hoop en wanhoop elkaar onafgebroken afwisselen, is Trent op de sterfdag van zijn vader klaar om zijn kano in het water te laten glijden. In zijn eentje peddelt hij de baai voor zijn huis over. Aan de overkant maakt hij een foto en stuurt deze naar zijn vrienden, die hem allemaal feliciteren en laten weten hoe trots ze op hem zijn. Hij stuurt de foto ook naar zijn moeder die reageert met de woorden: “Your father could build anything, and now, so can you.” De cirkel is rond. Trent begon zijn zoektocht naar wie zijn vader was, in de overtuiging dat hij zijn leven lang zou moeten leven zonder de liefde waar hij zo naar had gehunkerd. “Hij heeft nooit kunnen zeggen ‘I love you’, maar door zijn gereedschapskist aan mij na te laten, gaf hij me het grootste geschenk dat hij ooit kon geven. Het was alles wat hij had, een groter gebaar van liefde had ik me niet kunnen wensen. Toen de kano klaar was kwam ik erachter dat ik niet de boot heb gebouwd, maar dat de boot mij heeft gebouwd. Ik was bevrijd en de pijn die ik voelde was verdampt.”

Foto: Randee Daddona

100.000 dollar
Na het maken van zijn eerste kano is Trent door gegaan met het bouwen van kano’s. Niet meer in zijn huiskamer, maar tegenwoordig gewoon in een werkplaats. Eén kano per jaar, die hij voor $ 100.000 per stuk verkoopt. De gelukkigen zijn verzamelaars, kunstenaars en bootliefhebbers. Hij heeft zelfs een wachtlijst. “De kano's zijn volledig met de hand gemaakt, inclusief stoelen van geweven leer en hennep, en op maat gemaakte bronzen details. Elke boot is uniek”, vertelt Trent. "Ik gebruik heel veel verschillende houtsoorten, zoals linde, walnoot, zebra, ebben, es, espen, Mexicaanse Ziricote, mahonie, esdoorn en kersen. Ik heb geen medewerkers, doe alles zelf, dat is een deel waar mijn klanten voor betalen. Degenen die zich een handgemaakte kano van Trent kunnen veroorloven, delen in deze bijzondere passie, terwijl de rest, waaronder ik, inspiratie kan putten uit de transformerende kracht van het werken met je handen.

@preszlerwoodshop
Preszlerwoodshop.com

Het boek Little and Often is te koop in de Salt Shop

Foto: David Benthal Photography